Podstawowe prawdy wiary zamieszczone niżej stanowią próbę zdefiniowania wiary baptystycznej. Nie oznacza to, że jest to ostateczna i nieomylna definicja. Celem poniższego opracowania jest wyrażenie przekonań w oparciu o naukę Pisma Świętego, zachowanie jedności nauki w czasach nam współczesnych i informowanie innych w co wierzymy, ale nie ograniczanie wolności myśli wierzących. Przy określaniu prawd wiary należy stosować zasadę: jedność w sprawach pierwszorzędnych, dowolność w sprawach drugorzędnych, miłość we wszystkim.

Biblia, czyli 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu jest natchniona przez Boga i nieomylna. Całe Pismo jest spójne, bezbłędne i godne zaufania oraz stanowi ono najpełniejszy i ostateczny zapis objawienia Boga znany ludzkości, dlatego jest nadrzędnym autorytetem w sprawach wiary i norm postępowania ludzi wierzących. Dodatkowe źródła wiedzy o Bogu nie mają charakteru równego Biblii.

Mat. 5:17-19; 24:35; Jan 7 16-17; 16:13-15; 1 Kor. 2:7-14; Ef. 2:20; 1 Tes. 2:13; Hebr. 1:1-2; 4:12; 1 Pt. 1:25; 2 Pt. 1:20-21.

Istnieje tylko jeden, jedyny, żyjący, prawdziwy i wieczny Bóg. Bóg jest Wszechmocnym Stwórcą, Łaskawym Odkupicielem i Sprawiedliwym Władcą Wszechświata. Jego atrybuty to: osobowość, świętość, niezmienność, łaskawość, dobroć, sprawiedliwość, mądrość i doskonałość. Jego doskonała wiedza obejmuje wszystko: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, w tym także przyszłe decyzje Jego wolnych stworzeń. Jest On Duchem istniejącym niezależnie od wszystkiego i dlatego jest godzien najwyższej czci ze strony człowieka. Wiecznie istniejący Bóg objawia się w Piśmie Świętym jako Ojciec, Syn i Duch Święty bez podziału w naturze, istocie lub osobowości. Bóg w Trójcy Jedyny jest wszechmocny, wszystko wiedzący, wszystko widzący, wszędzie obecny, pełen miłości i wszelkiej mądrości oraz przejawia dobrotliwą postawę wobec ludzi.

Gen 1:1-27; Ex. 3:14; Duet. 6:4; Iz. 48:12; 45:5-7; Jer. 10:10; Mat. 28:19; Jan 1:14-18; 5:26; 4:24; 14:6-11; 17:1-8; Dz. 1:7; Rzym. 8:14-15; 1 Kor. 8:6; Gal. 4:6; Kol. 1:15; 1 Tym. 1:17; Hebr. 11:6; 12:9; 1 Pt. 1:17.

Jezus Chrystus jest wiecznym Synem Boga, który w odpowiednim czasie, dzięki cudowi narodzenia z dziewicy, będąc w pełni Bogiem, stał się w pełni człowiekiem, aby upodobnić się do ludzi we wszystkim oprócz grzechu. Sam będąc niewinnym wziął na siebie grzech świata i umierając na krzyżu złożył doskonałą ofiarę. W ten sposób dokonał odkupienia ludzi z ich grzechów oraz stał się jedynym Zbawicielem i tym samym pośrednikiem miedzy Bogiem i ludźmi. Następnie powstał z martwych - było to rzeczywiste zmartwychwstanie w fizycznym ciele - i wstąpił do nieba, gdzie wstawia się za wierzącymi.

Ps. 2:7-12; 110:1-7; Iz. 7:14; 53:1-12; Mat. 1:18-23; 3;17; 16:15-16; 17:1-5; 28:18; Mk. 1:1; 3:11; Łuk. 1:35; 4:41; 22:70; 24:46; Jan 1:1-18,29; 10:30, 38; 11:25-27; 12:44-50;14:7-11; 16:15,28; 17:1-5,21-22; 20:1-21,28; Dz. 1:9; 2:22-24; 7:55-56; 9:4-5,20; Rzym. 1:3-4; 3:23-26; 5:6-21; 8:34; 10:4; 1 Kor. 1:30; 2:2; 8:6; 15:1-8,24-28; 2 Kor. 5:19-21; 8:9; Gal. 4:4-5; Ef. 1:20-23; 3:11-12; 4:7-10; Flp. 2:5-11; Kol. 1:13-22; 2:9-12; 1 Tes. 4:14-18; 1 Tym. 2:5-6; Tyt. 2:13-14; Hebr. 1:1-3; 4:14-15; 5:5-9; 7:26-28; 9:12-15,24-28; 12:2; 13:8; 1 Pt. 1:18-19; 2:21-25; 3:22; 1 Jan 3:2; 4:14-15; 5:9; 2 Jan 7-9; Obj. 1:13-16; 5:9-14; 19:11-16.

Duch Święty jest w pełni Boską Osobą, istniejącą wiecznie, zaangażowaną w dzieło Stworzenia i Odkupienia. Uskutecznia plany Boga poprzez natchnienie ludzi, którzy spisali Pismo Święte, a przez oświecenie umożliwia zrozumienie prawdy, wywyższa Chrystusa, przekonuje ludzi o grzechu, sprawiedliwości i sądzie, wzywa ludzi do upamiętania i zaufania Chrystusowi. W dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił na ludzi dając początek istnieniu Kościoła, pieczętując Jego członków, obdarzając ich darami łaski i przejawiając się w nich owocem Chrystusowego życia. On pociesza wierzących, kształtuje chrześcijański charakter, poucza i prowadzi. Na kogo On zstępuje, ten staje się dzieckiem Boga, członkiem ciała Chrystusowego i nowym stworzeniem, aby w Nim odnaleźć swoją pełnię.

Gen. 1:2; Ps. 51:13; 139:7; Iz. 61:1-3; Joel 3:1-2; Mat. 1:18; 3:16; 4:1; 12:28-32; 28:19; Mk. 1:10-12; Łuk. 1:35; 4:1, 18-19; 11:13; 12:12; 24:49; Jan 4:24; 14:16-17,26; 15:26; 16:7-14; Dz. 1:8; 2:1-4,38; 4:31; 5:3; 6:3; 7:55; 8:17,39; 10:44; 13:2; 15:28; 16:6; 19:1-6; Rzym. 8:9-11,14-16,26-27; 1 Kor. 2:10-14; 3:16; 12:3-11,13; Gal. 4:6; Ef. 1:13-14; 4:30; 5:18; 1 Tes. 5:19; 1 Tym. 3:16; 4:1; 2 Tym. 1:14; 3:16; Hebr. 9:8,14; 2 Pt. 1:21; 1 Jan 4:13; 5:6-7; Obj. 1:10; 22:17.

Bóg stworzył wszystko co istnieje w sześć dni mocą swego słowa, tak iż, to co powstało, nie powstało ze świata zjawisk. Człowiek jest szczególnym stworzeniem Boga, uczynionym na Jego obraz i podobieństwo. Bóg stworzył człowieka - istotę zarówno duchową i materialną jako mężczyznę i kobietę. Człowiek został powołany do istnienia by wielbić Boga i realizować Jego zamierzenia. Człowiek na początku był niewinny i obdarzony możliwością wyboru. W wyniku swego wyboru człowiek zgrzeszył przeciwko Bogu tracąc stan niewinności i stając się martwym dla Boga. To skażenie wraz z jego konsekwencjami wiecznego oddzielenia od Boga stało się udziałem każdej istoty ludzkiej, tak, że nie może ona nie grzeszyć, nie jest w stanie ożywić się dla Boga i nie potrafi we własnej mocy zmienić swego stanu. Jedynie łaska Boga, objawiona w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, jest w stanie przywrócić człowieka do społeczności z Bogiem i umożliwić mu życie zgodne z celem wyznaczonym mu przez Stwórcę.

Gen. 1:1- 30; 2:7,18-22; 3; 9:6; Ps. 1; 8:5-7; 32:1-5; 51:5-7; Iz. 6:5; Jer. 17:5,9-10; Mat. 16:26; Dz. 17:26-31; Rzym. 1:19-32; 3:10-18,23; 5:6,12,19; 6:6; 7:14-25; 8:14-18,29; 1 Kor. 1:21-31; 15:21-22; Ef. 2:1-22; Kol. 1:21-22; 3:9-11; Hebr. 1:3.

Zbawienie człowieka, inaczej pojednanie z Bogiem, wybawienie go od wiecznego potępienia i obdarzenie życiem wiecznym jest możliwe tylko dzięki łasce Boga i przez osobistą wiarę w Pana Jezusa Chrystusa, który przelewając niewinną krew na krzyżu zapewnił odkupienie wierzącym. Chrystus umierając na krzyżu złożył raz na zawsze doskonałą ofiarę za wszystkich ludzi i za każdy grzech. Dlatego też na zbawienie człowiek nie może w żaden sposób zasłużyć ani nie może dać Bogu powodu do okazania mu łaski. Człowiek może otrzymać zbawienie w darze i przyjąć przez wiarę całkowicie zdając się na Boga. Nie ma możliwości zbawienia bez osobistego zaufania Chrystusowi. Zbawienie przejawia się nawróceniem grzesznika do Boga i odrodzeniem go przez Ducha Świętego, przebaczeniem grzechów, usprawiedliwieniem, usynowieniem, uświęceniem i uwielbieniem wierzącego. Odrodzenie, lub inaczej nowe narodzenie, jest dziełem łaski Boga, dzięki któremu człowiek staje się nowym stworzeniem w Chrystusie, doświadcza przemiany serca spowodowanej działaniem Ducha Świętego w wyniku przekonania o grzechu, na które grzesznik odpowiada upamiętaniem przed Bogiem i wiarą w Pana Jezusa Chrystusa. Zewnętrznym znakiem nawrócenia grzesznika do Boga jest postępowanie godne upamiętania, czego dowodem jest przemiana życia i dobre uczynki. Wierzący są stopniowo przemieniani na podobieństwo Chrystusa, a proces ten zakończy się w momencie uwielbienia wierzącego, czyli spotkania twarzą w twarz z Chrystusem w niebie. Wierzący, których Bóg wybrał w Chrystusie i uświęcił przez swego Ducha, mają pewność zbawienia.

Gen. 3:15; Ex. 3:14-17; 6:2-8; Mat. 1:21; 4:17; 16:21-26; 27:22-28:6; Łuk. 1:68-69; 2:28-32; Jan 1:11-14; 3:3-21,36; 5:24; 10:9,28-29; 15:1-16; 17:17; Dz. 2:21; 4:12; 15:11; 16:30-31; 20:32; Rzym. 1:16-18; 2:4; 3:23-25; 5:8-10; 6:1-23; 8:1-18,29-39; 10:9-10,13; 13:11-14; 1 Kor. 1:18,30; 6:19-20; 15:10; 1 Kor. 5:17-20; Fil. 2:12-13; Kol. 1:19-22; 3:3-4; 1 Tes. 5:23-24; 2 Tym. 1:12; Tyt. 2:11-14; Hebr. 2:1-3; 5:8-9; 12:4-12; Jak. 2:14-26; 1 Pt. 1:3-5,9-10,18-23; Jan 1:6-93:1-3; Obj. 3:20; 21:1-8; 22:1-5.

Kościół Pana Jezusa Chrystusa został założony na ziemi w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy Duch Święty zstąpił na Jego uczniów i będzie trwać aż do powrotu Chrystusa. Kościół składa się z ludzi wierzących odrodzonych przez Ducha Bożego i włączonych do Ciała Chrystusowego w momencie ich nawrócenia. Głową Kościoła jest Chrystus. Kościół to wspólnota wierzących, którzy praktykują Chrystusowe ustanowienia i są posłuszni Jego przykazaniom. Pan Jezus Chrystus pozostawił Kościołowi na ziemi dwa ustanowienia: Chrzest Wiary i Wieczerzę Pańską. Zgodnie z wolą Chrystusa mają one być praktykowane do Jego powtórnego przyjścia. Ustanowienia nie dają zbawienia. Chrzest powinien być udzielany po nawróceniu przez jednokrotne zanurzenie w wodzie w imię Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest to akt posłuszeństwa wierzącego Bożemu Słowu i manifestacja jego wiary, w którym utożsamia się on ze śmiercią, złożeniem do grobu i zmartwychwstaniem Chrystusa. Wieczerza Pańska jest aktem posłuszeństwa wierzących wobec nauczania biblijnego, którzy przyjmując chleb i wino wspominają śmierć Odkupiciela i przygotowują się na Jego powtórne przyjście. Wieczerza Pańska powinna być regularnie praktykowana przez każdy biblijny Zbór pod dwiema postaciami: chleba i wina. Nadrzędnym celem Kościoła jest uwielbienie Boga, głoszenie ewangelii tym, którzy Go nie znają i czynienie ich uczniami Jezusa.

Gen. 2:1-3; Mat. 16:15-19; 18:15-20; 28:18-20; Mk. 1:9-11; 14:22-26; Łuk. 3:21-22; 22:19-20; Jan 3:23; Dz. 2:41-42,47; 6:3-6; 13:1-3; 14:23; 15:1-30; 16:5; 20:7,28; Rzym. I:7; 6:3-5; 1 Kor. 1:2; 3:16; 5:4-5; 7:17; 9:13-24; 10:16,21; 11:23-29; 12; 16:1-2; Ef. 1:22-23; 2:19-22; 3:8-11,21; 5:22-32; Fil. 1:1; Kol. 1:18; 2:12; 1 Tym. 2:12-14; 3:1-15; 4:14; 1 Pt. 5:1-5; Obj. 2-3; 21:2-3.

Bóg suwerennie wyznaczył koniec wszechrzeczy, który dokona się w Jemu jedynie znanym czasie, którego nikt z ludzi przewidzieć nie jest w stanie. Kresem wydarzeń obecnego czasu będzie triumfalne i oczywiste dla każdego Powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa na ziemię. Żyjący w Chrystusie zostaną wówczas przemienieni, a umarli w Chrystusie wzbudzeni i porwani na spotkanie Pana, aby po osądzeniu ich życia mieć udział w Jego panowaniu. Sąd Ostateczny zdecyduje o potępieniu pozostałych i otworzy bramy wieczności, gdzie wszystko będzie poddane Panu.

Iz. 2:2-4; 11:1-10; 65:17-25; Mat. 16:27; 18:8-9; 19:28; 24:27,30,36,44; 25:31-46; 26:64; Mk. 8:38; 9:43-48; Łuk. 12:40,48; 16:19-26; 17:22-37; 21:27-28; Jan 14:1-3; Dz. 1:11; 17:31; Rzym. 14:10; 1 Kor. 4:5; 15:24-28,35-57; 2 Kor.5:10; Fil. 3:20-21; Kol. 1:5; 3:4; 1 Tes. 4:14-18; 5:1-3; 2 Tes. 1:7-12; 1 Tym. 6:14; 2 Tym. 4:1,8; Tyt. 2:13; Hebr. 9:27-28; Jak. 5:8; Obj. 1:18; 3:11; 20:1-22:13.