Kim jesteśmy

Jako Kościół Chrześcijan Baptystów jesteśmy wspólnotą ludzi, którzy narodzili się z wody i z Ducha Świętego (Ew. Jana 3,5). Wierzymy w to, że każdy człowiek potrzebuje zbawienia od własnych grzechów. Pismo Święte wyraźnie mówi, że "wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" (List do Rzym. 3, 23). Ponieważ Bóg jest sprawiedliwy, każde złamanie Jego prawa spotka się ze słuszną odpłatą. To stawia każdego człowieka w tragicznym położeniu. Winy człowieka prowadzą go do jeziora ognia i siarki, miejsca wiecznego oddalenia od Boga.

Wierzymy, że ratunek przychodzi tylko przez Jezusa Chrystusa. Bóg kocha pogrążony w grzechu świat i pragnie jego zbawienia. Postanowił, że Jego Syn stanie się człowiekiem i poniesie haniebną śmierć na krzyżu, aby zapłacić cenę wszystkich ludzkich przewinień.

Wierzymy, że człowiek musi opamiętać się ze swoich grzechów.Wszechmocny Bóg postanowił jednak, że zbawienie stanie się udziałem człowieka tylko wtedy, kiedy człowiek odwróci się od swoich grzechów i będzie prosił Boga, aby mocą ofiary Chrystusa uzyskać przebaczenie.

Wierzymy, że zbawienie jest darem, który człowiek może przyjąć bądź odrzucić. Człowiek otrzymuje zbawienie jako dar, jedynie dzięki Bożej łasce, którą przyjmuje w wierze. Mówi o tym List do Ef. 2,8-9: "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił". Każdy, kto uważa, że może uzyskać zbawienie przez swoje czyny, obraża Boga i jest pod przekleństwem Bożego prawa, jak jest napisane w innym liście Apostoła Pawła, Liście do Gal. 3,10: "Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach Prawa, ciąży przekleństwo" (Biblia Tysiąclecia). Kto zaś rozmyślnie grzeszy powiadając, że ma wiarę, nie rozumie czym jest prawdziwa wiara (List Jak. 2,14 i następne).

Wierzymy, że wraz ze zbawieniem przychodzi całkowita przemiana człowieka. Miłujący, dobry i wspaniały Bóg chce zbawić każdego człowieka. Chce jednak nie tylko usprawiedliwić go z jego złych czynów, ale także uczynić go "nowym stworzeniem" (2 List do Kor 5,17), tzn. przemienić jego wnętrze, sposób myślenia i zaszczepić nowe pragnienia. Dlatego Bóg chce, aby każdy, kto uwierzy w Jezusa otrzymał także Ducha Świętego. Duch Święty sprawia w człowieku miłość, radość, pokój i inne wspaniałe cechy (List do Gal. 5,22-23), a także obdarza go swoimi darami i daje moc do życia takim życiem, które się podoba Bogu.

Wierzymy, że Jezus powtórnie przyjdzie na ziemię. Jedną z najczęściej powtarzanych Bożych obietnic jest to, że Jezus Chrystus przyjdzie jeszcze raz, cieleśnie na ziemię. Czytamy o tym np. w Dziejach Apostolskich 1,11: „(...)Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba.” Stanowi to naszą żywą nadzieję, ponieważ od tego momentu już na zawsze będziemy z Nim. Wtedy też na ziemi zajdzie wiele zmian. Mówi o tym wiele proroctw, z których znaczna część znajduje się w Starym Testamencie.

Wierzymy, że są dwa miejsca, w których ludzie będą spędzać wieczność. Biblia mówi, że pragnieniem Boga jest to, by człowiek mógł spędzać z Nim wieczność na Nowej Ziemi, którą zamierza stworzyć. Niestety ci, którzy odrzucają Go trafią ostatecznie do jeziora ognia i siarki, które jest nazwane drugą śmiercią. O swoim losie człowiek decyduje za życia. Po śmierci nie ma bowiem szansy na zmianę. Pismo Święte ani jednym słowem nie wspomina o istnieniu miejsca zwanego „Czyśćcem”.

Wierzymy, że Pismo Święte stanowi najważniejszą normę dla Kościoła. 2 List do Tym. 3:16 mówi: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości...”. Jest Ono najważniejszym autorytetem, przez który Duch Święty przemawia do Kościoła. Dlatego zawsze polecamy, wskazujemy i zachęcamy do jego lektury.

 wyznanie wiary :
Wstęp

Podstawowe prawdy wiary zamieszczone niżej stanowią próbę zdefiniowania wiary baptystycznej. Nie oznacza to, że jest to ostateczna i nieomylna definicja. Celem poniższego opracowania jest wyrażenie przekonań w oparciu o naukę Pisma Świętego, zachowanie jedności nauki w czasach nam współczesnych i informowanie innych w co wierzymy, ale nie ograniczanie wolności myśli wierzących. Przy określaniu prawd wiary należy stosować zasadę: jedność w sprawach pierwszorzędnych, dowolność w sprawach drugorzędnych, miłość we wszystkim.

1. Nieomylność i ostateczny charakter Pisma Świętego

Biblia, czyli 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu jest natchniona przez Boga i nieomylna. Całe Pismo jest spójne, bezbłędne i godne zaufania oraz stanowi ono najpełniejszy i ostateczny zapis objawienia Boga znany ludzkości, dlatego jest nadrzędnym autorytetem w sprawach wiary i norm postępowania ludzi wierzących. Dodatkowe źródła wiedzy o Bogu nie mają charakteru równego Biblii.

Mat. 5:17-19; 24:35; Jan 7 16-17; 16:13-15; 1 Kor. 2:7-14; Ef. 2:20; 1 Tes. 2:13; Hebr. 1:1-2; 4:12; 1 Pt. 1:25; 2 Pt. 1:20-21.

2. Trójjedyność Boga

Istnieje tylko jeden, jedyny, żyjący, prawdziwy i wieczny Bóg. Bóg jest Wszechmocnym Stwórcą, Łaskawym Odkupicielem i Sprawiedliwym Władcą Wszechświata. Jego atrybuty to: osobowość, świętość, niezmienność, łaskawość, dobroć, sprawiedliwość, mądrość i doskonałość. Jego doskonała wiedza obejmuje wszystko: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, w tym także przyszłe decyzje Jego wolnych stworzeń. Jest On Duchem istniejącym niezależnie od wszystkiego i dlatego jest godzien najwyższej czci ze strony człowieka. Wiecznie istniejący Bóg objawia się w Piśmie Świętym jako Ojciec, Syn i Duch Święty bez podziału w naturze, istocie lub osobowości. Bóg w Trójcy Jedyny jest wszechmocny, wszystko wiedzący, wszystko widzący, wszędzie obecny, pełen miłości i wszelkiej mądrości oraz przejawia dobrotliwą postawę wobec ludzi.

Gen 1:1-27; Ex. 3:14; Duet. 6:4; Iz. 48:12; 45:5-7; Jer. 10:10; Mat. 28:19; Jan 1:14-18; 5:26; 4:24; 14:6-11; 17:1-8; Dz. 1:7; Rzym. 8:14-15; 1 Kor. 8:6; Gal. 4:6; Kol. 1:15; 1 Tym. 1:17; Hebr. 11:6; 12:9; 1 Pt. 1:17.

3. Ofiara Chrystusa i Jego wyłączność w pośrednictwie między Bogiem a człowiekiem

Jezus Chrystus jest wiecznym Synem Boga, który w odpowiednim czasie, dzięki cudowi narodzenia z dziewicy, będąc w pełni Bogiem, stał się w pełni człowiekiem, aby upodobnić się do ludzi we wszystkim oprócz grzechu. Sam będąc niewinnym wziął na siebie grzech świata i umierając na krzyżu złożył doskonałą ofiarę. W ten sposób dokonał odkupienia ludzi z ich grzechów oraz stał się jedynym Zbawicielem i tym samym pośrednikiem miedzy Bogiem i ludźmi. Następnie powstał z martwych - było to rzeczywiste zmartwychwstanie w fizycznym ciele - i wstąpił do nieba, gdzie wstawia się za wierzącymi.

Ps. 2:7-12; 110:1-7; Iz. 7:14; 53:1-12; Mat. 1:18-23; 3;17; 16:15-16; 17:1-5; 28:18; Mk. 1:1; 3:11; Łuk. 1:35; 4:41; 22:70; 24:46; Jan 1:1-18,29; 10:30, 38; 11:25-27; 12:44-50;14:7-11; 16:15,28; 17:1-5,21-22; 20:1-21,28; Dz. 1:9; 2:22-24; 7:55-56; 9:4-5,20; Rzym. 1:3-4; 3:23-26; 5:6-21; 8:34; 10:4; 1 Kor. 1:30; 2:2; 8:6; 15:1-8,24-28; 2 Kor. 5:19-21; 8:9; Gal. 4:4-5; Ef. 1:20-23; 3:11-12; 4:7-10; Flp. 2:5-11; Kol. 1:13-22; 2:9-12; 1 Tes. 4:14-18; 1 Tym. 2:5-6; Tyt. 2:13-14; Hebr. 1:1-3; 4:14-15; 5:5-9; 7:26-28; 9:12-15,24-28; 12:2; 13:8; 1 Pt. 1:18-19; 2:21-25; 3:22; 1 Jan 3:2; 4:14-15; 5:9; 2 Jan 7-9; Obj. 1:13-16; 5:9-14; 19:11-16.

4. Osobowość i dzieło Ducha Świętego

Duch Święty jest w pełni Boską Osobą, istniejącą wiecznie, zaangażowaną w dzieło Stworzenia i Odkupienia. Uskutecznia plany Boga poprzez natchnienie ludzi, którzy spisali Pismo Święte, a przez oświecenie umożliwia zrozumienie prawdy, wywyższa Chrystusa, przekonuje ludzi o grzechu, sprawiedliwości i sądzie, wzywa ludzi do upamiętania i zaufania Chrystusowi. W dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił na ludzi dając początek istnieniu Kościoła, pieczętując Jego członków, obdarzając ich darami łaski i przejawiając się w nich owocem Chrystusowego życia. On pociesza wierzących, kształtuje chrześcijański charakter, poucza i prowadzi. Na kogo On zstępuje, ten staje się dzieckiem Boga, członkiem ciała Chrystusowego i nowym stworzeniem, aby w Nim odnaleźć swoją pełnię.

Gen. 1:2; Ps. 51:13; 139:7; Iz. 61:1-3; Joel 3:1-2; Mat. 1:18; 3:16; 4:1; 12:28-32; 28:19; Mk. 1:10-12; Łuk. 1:35; 4:1, 18-19; 11:13; 12:12; 24:49; Jan 4:24; 14:16-17,26; 15:26; 16:7-14; Dz. 1:8; 2:1-4,38; 4:31; 5:3; 6:3; 7:55; 8:17,39; 10:44; 13:2; 15:28; 16:6; 19:1-6; Rzym. 8:9-11,14-16,26-27; 1 Kor. 2:10-14; 3:16; 12:3-11,13; Gal. 4:6; Ef. 1:13-14; 4:30; 5:18; 1 Tes. 5:19; 1 Tym. 3:16; 4:1; 2 Tym. 1:14; 3:16; Hebr. 9:8,14; 2 Pt. 1:21; 1 Jan 4:13; 5:6-7; Obj. 1:10; 22:17.

5. Grzeszność istot ludzkich

Bóg stworzył wszystko co istnieje w sześć dni mocą swego słowa, tak iż, to co powstało, nie powstało ze świata zjawisk. Człowiek jest szczególnym stworzeniem Boga, uczynionym na Jego obraz i podobieństwo. Bóg stworzył człowieka - istotę zarówno duchową i materialną jako mężczyznę i kobietę. Człowiek został powołany do istnienia by wielbić Boga i realizować Jego zamierzenia. Człowiek na początku był niewinny i obdarzony możliwością wyboru. W wyniku swego wyboru człowiek zgrzeszył przeciwko Bogu tracąc stan niewinności i stając się martwym dla Boga. To skażenie wraz z jego konsekwencjami wiecznego oddzielenia od Boga stało się udziałem każdej istoty ludzkiej, tak, że nie może ona nie grzeszyć, nie jest w stanie ożywić się dla Boga i nie potrafi we własnej mocy zmienić swego stanu. Jedynie łaska Boga, objawiona w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, jest w stanie przywrócić człowieka do społeczności z Bogiem i umożliwić mu życie zgodne z celem wyznaczonym mu przez Stwórcę.

Gen. 1:1- 30; 2:7,18-22; 3; 9:6; Ps. 1; 8:5-7; 32:1-5; 51:5-7; Iz. 6:5; Jer. 17:5,9-10; Mat. 16:26; Dz. 17:26-31; Rzym. 1:19-32; 3:10-18,23; 5:6,12,19; 6:6; 7:14-25; 8:14-18,29; 1 Kor. 1:21-31; 15:21-22; Ef. 2:1-22; Kol. 1:21-22; 3:9-11; Hebr. 1:3.

6. Zbawienie z łaski jako niezasłużony dar Boga dla grzesznego człowieka

Zbawienie człowieka, inaczej pojednanie z Bogiem, wybawienie go od wiecznego potępienia i obdarzenie życiem wiecznym jest możliwe tylko dzięki łasce Boga i przez osobistą wiarę w Pana Jezusa Chrystusa, który przelewając niewinną krew na krzyżu zapewnił odkupienie wierzącym. Chrystus umierając na krzyżu złożył raz na zawsze doskonałą ofiarę za wszystkich ludzi i za każdy grzech. Dlatego też na zbawienie człowiek nie może w żaden sposób zasłużyć ani nie może dać Bogu powodu do okazania mu łaski. Człowiek może otrzymać zbawienie w darze i przyjąć przez wiarę całkowicie zdając się na Boga. Nie ma możliwości zbawienia bez osobistego zaufania Chrystusowi. Zbawienie przejawia się nawróceniem grzesznika do Boga i odrodzeniem go przez Ducha Świętego, przebaczeniem grzechów, usprawiedliwieniem, usynowieniem, uświęceniem i uwielbieniem wierzącego. Odrodzenie, lub inaczej nowe narodzenie, jest dziełem łaski Boga, dzięki któremu człowiek staje się nowym stworzeniem w Chrystusie, doświadcza przemiany serca spowodowanej działaniem Ducha Świętego w wyniku przekonania o grzechu, na które grzesznik odpowiada upamiętaniem przed Bogiem i wiarą w Pana Jezusa Chrystusa. Zewnętrznym znakiem nawrócenia grzesznika do Boga jest postępowanie godne upamiętania, czego dowodem jest przemiana życia i dobre uczynki. Wierzący są stopniowo przemieniani na podobieństwo Chrystusa, a proces ten zakończy się w momencie uwielbienia wierzącego, czyli spotkania twarzą w twarz z Chrystusem w niebie. Wierzący, których Bóg wybrał w Chrystusie i uświęcił przez swego Ducha, mają pewność zbawienia.

Gen. 3:15; Ex. 3:14-17; 6:2-8; Mat. 1:21; 4:17; 16:21-26; 27:22-28:6; Łuk. 1:68-69; 2:28-32; Jan 1:11-14; 3:3-21,36; 5:24; 10:9,28-29; 15:1-16; 17:17; Dz. 2:21; 4:12; 15:11; 16:30-31; 20:32; Rzym. 1:16-18; 2:4; 3:23-25; 5:8-10; 6:1-23; 8:1-18,29-39; 10:9-10,13; 13:11-14; 1 Kor. 1:18,30; 6:19-20; 15:10; 1 Kor. 5:17-20; Fil. 2:12-13; Kol. 1:19-22; 3:3-4; 1 Tes. 5:23-24; 2 Tym. 1:12; Tyt. 2:11-14; Hebr. 2:1-3; 5:8-9; 12:4-12; Jak. 2:14-26; 1 Pt. 1:3-5,9-10,18-23; Jan 1:6-93:1-3; Obj. 3:20; 21:1-8; 22:1-5.

7. Kościół i ustanowienia

Kościół Pana Jezusa Chrystusa został założony na ziemi w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy Duch Święty zstąpił na Jego uczniów i będzie trwać aż do powrotu Chrystusa. Kościół składa się z ludzi wierzących odrodzonych przez Ducha Bożego i włączonych do Ciała Chrystusowego w momencie ich nawrócenia. Głową Kościoła jest Chrystus. Kościół to wspólnota wierzących, którzy praktykują Chrystusowe ustanowienia i są posłuszni Jego przykazaniom. Pan Jezus Chrystus pozostawił Kościołowi na ziemi dwa ustanowienia: Chrzest Wiary i Wieczerzę Pańską. Zgodnie z wolą Chrystusa mają one być praktykowane do Jego powtórnego przyjścia. Ustanowienia nie dają zbawienia. Chrzest powinien być udzielany po nawróceniu przez jednokrotne zanurzenie w wodzie w imię Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest to akt posłuszeństwa wierzącego Bożemu Słowu i manifestacja jego wiary, w którym utożsamia się on ze śmiercią, złożeniem do grobu i zmartwychwstaniem Chrystusa. Wieczerza Pańska jest aktem posłuszeństwa wierzących wobec nauczania biblijnego, którzy przyjmując chleb i wino wspominają śmierć Odkupiciela i przygotowują się na Jego powtórne przyjście. Wieczerza Pańska powinna być regularnie praktykowana przez każdy biblijny Zbór pod dwiema postaciami: chleba i wina. Nadrzędnym celem Kościoła jest uwielbienie Boga, głoszenie ewangelii tym, którzy Go nie znają i czynienie ich uczniami Jezusa.

Gen. 2:1-3; Mat. 16:15-19; 18:15-20; 28:18-20; Mk. 1:9-11; 14:22-26; Łuk. 3:21-22; 22:19-20; Jan 3:23; Dz. 2:41-42,47; 6:3-6; 13:1-3; 14:23; 15:1-30; 16:5; 20:7,28; Rzym. I:7; 6:3-5; 1 Kor. 1:2; 3:16; 5:4-5; 7:17; 9:13-24; 10:16,21; 11:23-29; 12; 16:1-2; Ef. 1:22-23; 2:19-22; 3:8-11,21; 5:22-32; Fil. 1:1; Kol. 1:18; 2:12; 1 Tym. 2:12-14; 3:1-15; 4:14; 1 Pt. 5:1-5; Obj. 2-3; 21:2-3.

8. Powtórne przyjście Chrystusa

Bóg suwerennie wyznaczył koniec wszechrzeczy, który dokona się w Jemu jedynie znanym czasie, którego nikt z ludzi przewidzieć nie jest w stanie. Kresem wydarzeń obecnego czasu będzie triumfalne i oczywiste dla każdego Powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa na ziemię. Żyjący w Chrystusie zostaną wówczas przemienieni, a umarli w Chrystusie wzbudzeni i porwani na spotkanie Pana, aby po osądzeniu ich życia mieć udział w Jego panowaniu. Sąd Ostateczny zdecyduje o potępieniu pozostałych i otworzy bramy wieczności, gdzie wszystko będzie poddane Panu.

Iz. 2:2-4; 11:1-10; 65:17-25; Mat. 16:27; 18:8-9; 19:28; 24:27,30,36,44; 25:31-46; 26:64; Mk. 8:38; 9:43-48; Łuk. 12:40,48; 16:19-26; 17:22-37; 21:27-28; Jan 14:1-3; Dz. 1:11; 17:31; Rzym. 14:10; 1 Kor. 4:5; 15:24-28,35-57; 2 Kor.5:10; Fil. 3:20-21; Kol. 1:5; 3:4; 1 Tes. 4:14-18; 5:1-3; 2 Tes. 1:7-12; 1 Tym. 6:14; 2 Tym. 4:1,8; Tyt. 2:13; Hebr. 9:27-28; Jak. 5:8; Obj. 1:18; 3:11; 20:1-22:13.

 

kalendarz